- Autyzm a układ pokarmowy
- Autyzm a clostridia
- Autyzm a układ odpornościowy
- Autyzm a zatrucie metalami ciężkimi
- Pozostałe
Autyzm od lat jest przedmiotem licznych badań naukowych. Wynika z nich, że wiele zmian patologicznych i zaburzeń zdrowotnych jest w dużej mierze wspólnych dla osób z autyzmem. Wynika z nich również to, że leczenie tych zaburzeń powoduje zmniejszenie lub wyeliminowanie niektórych objawów autystycznych.
W tej części będziemy publikować omówienia poszczególnych badań. Przetłumaczenie na język polski wszystkich artykułów zajęłoby sporo czasu – naszym celem jest pokazać, jak wiele już zostało zrobione w kwestii badania medycznego podłoża autyzmu.
Oto niektóre z tych odkryć naukowych:
W zakresie zmian neurologicznych:
- znacząco podwyższone poziomy wapnia w mózgach autystów
- niewłaściwe, zdezorganizowane połączenia neuronalne w korze mózgowej
- znacząca redukcja ilości komórek Purkinjego, zwykle w połączeniu z glejakowatością
- ciągła aktywacja neurogleju i stan zapalny w mózgu
- zmieniony rozmiar i objętość mózgu, co łączy się z zawartością wody w istocie mózgu
- zmniejszony przepływ krwi do niektórych części mózgu
- zmieniony rozmiar i gęstość neuronów, mniej odgałęzień dendrytowych, przedwczesne dojrzewanie neuronów
- przeciwciała wobec protein mózgu, głównie mielinie
Epilepsja
Około 30% dzieci z autyzmem doznaje napadów epileptycznych. Epilepsja zwiększa ryzyko wcześniejszej śmierci u pacjentów z autyzmem. Epilepsja ma negatywny wpływ na zdolności poznawcze, adaptacyjne i zachowanie osób z autyzmem.
Zaburzenia układu pokarmowego
Osoby z autyzmem cierpią na różne zaburzenia układu pokarmowego. Środowisko naukowe w USA ustaliło, że lekarze powinni być świadomi tego, że behawioralne problemy osób z autyzmem mogą być istotnym lub nawet jedynym symptomem innych zaburzeń zdrowotnych, w tym zaburzeń układu pokarmowego.
Najczęstsze zaburzenia to:
- przewlekłe zatwardzenia lub biegunki, gazy, bóle i napięcia brzucha,
- zmniejszona zdolność detoksykacji przez wątrobę,
- przepuszczalność jelita,
- zmniejszona aktywność enzymów trawiennych
- patologiczne zmiany układu pokarmowego, w tym stan zapalny śluzówki, przewlekła opuchlizna śluzówki. W śluzówce dzieci z autyzmem w nadmierny sposób wydzielają się prozapalne cytokiny, co sugeruje zmiany autoimmunologiczne i różni się od innych chorób jelit
- znaczne zmiany flory jelita grubego i cienkiego – m.in. znacznie większa ilość bakterii beztlenowych forumujących zarodniki (głównie szczepów Clostridium)
- wyższy poziom endotoksyn pochodzących z bakterii, powiązanie poziomu tych toksyn z objawami autystycznymi.
W naszym dziale znajdziecie szereg streszczeń artykułów na temat powiązań autyzmu z układem pokarmowym i konkretnie z przerostem bakterii Clostridium.
Zaburzenia hormonalne
- znacząco wyższy poziom kortyzolu, co skutkuje zaburzeniami rytmu dzień-noc
- nadmierna reakcja na wahania insuliny we krwi
- zaburzenia metaboliczne systemów serotoninowych i dopaminowych – wysoki poziom serotoniny przy niskim poziomie melatoniny, co skutkuje zaburzeniami snu
- zaburzenia apetytu, wybiórcze jedzenie – powiązane z niewłaściwym poziomem leptyny
Zaburzenia układu odpornościowego
- nadmierna aktywacja układu odpornościowego
- stan zapalny w licznych obszarach mózgu, aktywacja mikrogleju i astrogleju, aktywacja neuroimmunologiczna, zwiększony profil prozapalnych cytokin w płynie mózgowo-rdzeniowym (TNF-alfa, IL-6 i GM-CSF, IFN-gamma, IL-8). Zwiększony stosunek Th1/Th2
- sugeruje się, że układ odpornościowy mogła rozregulować infekcja wirusowa lub bakteryjna
- z badań wynika, że objawy behawioralne u zwierząt cofają się po leczeniu immuno-supresyjnym
- u autystów stwierdzono znacząco wyższy poziom przeciwciał IgA i IgG przeciwko glutenowi i kazeinie w diecie. Przeciwciała przeciwko odrze, śwince i różyczce były u autystów stwierdzone we krwi tylko w ok. 50% – u dzieci zdrowych w 100%. U 43,3% dzieci z autyzmem stwierdzono wirus cytomegalii (tylko u 7% zdrowych)
W naszym dziale znajdziecie szereg streszczeń artykułów na temat powiązań autyzmu z układem odpornościowym.
Stres oksydacyjny
Jest to nierównowaga między oksydantami i antyoksydantami, co w konsekwencji niszczy komórki przez działanie wolnych rodników. Czynnik środowiskowy sprawia, że wolne rodniki niszczą komórki szczególnie przy braku obrony antyoksydacyjnej – enzymów, glutationu, witamin A, C i E.
U dzieci z autyzmem stwierdzono m.in.:
- wyższe poziomy homocysteiny, niższe poziomy B12, wyższe poziomy tlenku azotu
- peroksydację lipidów
- niższe poziomy protein antyoksydacyjnych: transferyny i ceruloplazminy (głównie przy regresie w autyzmie)
- zaburzenia metylacyjne, m.in. w nukleotydach : RFC 80G, TCN2 776G, COMT 472G, MTHFR 677C i 1298A oraz GST M1
Oto artykuł dr W. McGinnisa na temat stresu oksydacyjnego w autyzmie.
Dysfunkcje mitochondrialne
- znacznie podwyższone poziomy wapnia w mózgu
- niższe poziomy karnityny, a zwiększone poziomy amoniaku
- zmiany w metabolizmie fosfolipidów