• Autyzm a układ pokarmowy
• Autyzm a clostridia
• Autyzm a układ odpornościowy
• Autyzm a zatrucie metalami ciężkimi
• Pozostałe

---

 

Autyzm od lat jest przedmiotem licznych badań naukowych. Wynika z nich, że wiele zmian patologicznych i zaburzeń zdrowotnych jest w dużej mierze wspólnych dla osób z autyzmem. Wynika z nich również to, że leczenie tych zaburzeń powoduje zmniejszenie lub wyeliminowanie niektórych objawów autystycznych.

W tej części będziemy publikować omówienia poszczególnych badań. Przetłumaczenie na język polski wszystkich artykułów zajęłoby sporo czasu – naszym celem jest pokazać, jak wiele już zostało zrobione w kwestii badania medycznego podłoża autyzmu.

Oto niektóre z tych odkryć naukowych:

W zakresie zmian neurologicznych:

• znacząco podwyższone poziomy wapnia w mózgach autystów
  
• niewłaściwe, zdezorganizowane połączenia neuronalne w korze mózgowej
• znacząca redukcja ilości komórek Purkinjego, zwykle w połączeniu z glejakowatością
• ciągła aktywacja neurogleju i stan zapalny w mózgu
• zmieniony rozmiar i objętość mózgu, co łączy się z zawartością wody w istocie mózgu
• zmniejszony przepływ krwi do niektórych części mózgu
• zmieniony rozmiar i gęstość neuronów, mniej odgałęzień dendrytowych, przedwczesne dojrzewanie neuronów
• przeciwciała wobec protein mózgu, głównie mielinie
  

Epilepsja

Około 30% dzieci z autyzmem doznaje napadów epileptycznych. Epilepsja zwiększa ryzyko wcześniejszej śmierci u pacjentów z autyzmem. Epilepsja ma negatywny wpływ na zdolności poznawcze, adaptacyjne i zachowanie osób z autyzmem.

Zaburzenia układu pokarmowego

Osoby z autyzmem cierpią na różne zaburzenia układu pokarmowego. Środowisko naukowe w USA ustaliło, że lekarze powinni być świadomi tego, że behawioralne problemy osób z autyzmem mogą być istotnym lub nawet jedynym symptomem innych zaburzeń zdrowotnych, w tym zaburzeń układu pokarmowego.

Najczęstsze zaburzenia to:

• przewlekłe zatwardzenia lub biegunki, gazy, bóle i napięcia brzucha,
• zmniejszona zdolność detoksykacji przez wątrobę,
• przepuszczalność jelita,
• zmniejszona aktywność enzymów trawiennych
• patologiczne zmiany układu pokarmowego, w tym stan zapalny śluzówki, przewlekła opuchlizna śluzówki. W śluzówce dzieci z autyzmem w nadmierny sposób wydzielają się prozapalne cytokiny, co sugeruje zmiany autoimmunologiczne i różni się od innych chorób jelit
• znaczne zmiany flory jelita grubego i cienkiego – m.in. znacznie większa ilość bakterii beztlenowych forumujących zarodniki (głównie szczepów Clostridium)
• wyższy poziom endotoksyn pochodzących z bakterii, powiązanie poziomu tych toksyn z objawami autystycznymi.

W naszym dziale znajdziecie szereg streszczeń artykułów na temat powiązań autyzmu z układem pokarmowym i konkretnie z przerostem bakterii Clostridium.

Zaburzenia hormonalne

• znacząco wyższy poziom kortyzolu, co skutkuje zaburzeniami rytmu dzień-noc
• nadmierna reakcja na wahania insuliny we krwi
• zaburzenia metaboliczne systemów serotoninowych i dopaminowych – wysoki poziom serotoniny przy niskim poziomie melatoniny, co skutkuje zaburzeniami snu
• zaburzenia apetytu, wybiórcze jedzenie – powiązane z niewłaściwym poziomem leptyny

Zaburzenia układu odpornościowego

• nadmierna aktywacja układu odpornościowego
• stan zapalny w licznych obszarach mózgu, aktywacja mikrogleju i astrogleju, aktywacja neuroimmunologiczna, zwiększony profil prozapalnych cytokin w płynie mózgowo-rdzeniowym (TNF-alfa, IL-6 i GM-CSF, IFN-gamma, IL-8). Zwiększony stosunek Th1/Th2
• sugeruje się, że układ odpornościowy  mogła rozregulować infekcja wirusowa lub bakteryjna
• z badań wynika, że objawy behawioralne u zwierząt cofają się po leczeniu immuno-supresyjnym
  
• u autystów stwierdzono znacząco wyższy poziom przeciwciał IgA i IgG przeciwko glutenowi i kazeinie w diecie. Przeciwciała przeciwko odrze, śwince i różyczce były u autystów stwierdzone we krwi tylko w ok. 50% – u dzieci zdrowych w 100%. U 43,3% dzieci z autyzmem stwierdzono wirus cytomegalii (tylko u 7% zdrowych)
  

W naszym dziale znajdziecie szereg streszczeń artykułów na temat powiązań autyzmu z układem odpornościowym.

 Stres oksydacyjny

Jest to nierównowaga między oksydantami i antyoksydantami, co w konsekwencji niszczy komórki przez działanie wolnych rodników. Czynnik środowiskowy sprawia, że wolne rodniki niszczą komórki szczególnie przy braku obrony antyoksydacyjnej – enzymów, glutationu, witamin A, C i E.

U dzieci z autyzmem stwierdzono m.in.:

• wyższe poziomy homocysteiny, niższe poziomy B12, wyższe poziomy tlenku azotu
• peroksydację lipidów
• niższe poziomy protein antyoksydacyjnych: transferyny i ceruloplazminy (głównie przy regresie w autyzmie)
• zaburzenia metylacyjne, m.in. w nukleotydach : RFC 80G, TCN2 776G, COMT 472G, MTHFR 677C i 1298A oraz GST M1

Oto artykuł dr W. McGinnisa na temat stresu oksydacyjnego w autyzmie.

Dysfunkcje mitochondrialne

• znacznie podwyższone poziomy wapnia w mózgu
• niższe poziomy karnityny, a zwiększone poziomy amoniaku
• zmiany w metabolizmie fosfolipidów