RDI skupia się na pracy w obszarach, które u osób z autyzmem są najsłabiej rozwinięte a zarazem stanowią składowe tzw. Inteligencji Dynamicznej, niezbędnej do funkcjonowania w normalnym życiu. Cechy te jednocześnie stanowią pięć podstawowych deficytów, występujących u osób z autyzmem. A są to:

• analiza dynamiczna – zdolność analizowania informacji pod kątem tego, co jest ważne w danym momencie, na czym skupić uwagę, ustalanie priorytetów;
• komunikacja dynamiczna – komunikacja wielokanałowa, komunikacja służąca dzieleniu się doświadczeniem, używanie tzw. mowy deklaratywnej, która nie daje gotowych odpowiedzi, zmusza do myślenia, wzbudza ciekawość, umiejętność monitorowania i regulowania komunikacji;
• pamięć epizodyczna – pamięć zdarzeń wraz z emocjami, które danemu zdarzeniu towarzyszyły; pamięć niezbędna do tworzenia naszej historii osobistej oraz budowania poczucia kompetencji i motywacji;
• dynamiczne myślenie – umiejętność rozwiązywania problemów, zdolność szybkiej adaptacji do sytuacji, otwartość na zmiany, umiejętność działania w ramach kryterium: “wystarczająco dobre”;
• samoświadomość – podstawowa umiejętność służąca zrozumieniu, że każdy jest inny oraz że nasze oddziaływania i zachowania mają wpływ na inne osoby. Jest to również niezbędna umiejętność do budowania motywacji.

Rady odnośnie postępowania z dziećmi z autyzmem:

•  Wyeliminuj częste i bezpośrednie polecenia

Raczej dziel się z dzieckiem swoim doświadczeniem, zauważaj, komentuj, mów co myślisz.

Używaj zdań oznajmujących, np. nie – co to za dźwięk? tak – słyszę jakiś dźwięk. Nie – nie wolno krzyczeć, tak – nie lubię, jak krzyczysz. Nie – daj mi klocek, tak – przydałby mi się klocek.

•  Wyeliminuj częste pytania

Pytania zwykle zmuszają dziecko do odtwarzania w kółko tych samych odpowiedzi, powodują u dziecka presję – albo taką, że odpowie błędnie albo taką, że nie wierzymy w jego wiedzę i umiejętności, nie ufamy mu.

Można zadawać pytania otwarte (na które jest więcej niż jedna odpowiedź)

•  Daj dziecku czas

Nie oczekuj natychmiastowej odpowiedzi czy reakcji.

• Nie mów w przestrzeń

Najpierw nawiąż kontakt z dzieckiem, poczekaj aż cię zauważy. Bądź zainteresowany tym, co ma ono do powiedzenia. Obserwuj jego reakcje. Nie zmuszaj dziecka do kontaktu wzrokowego.

• Rozmowa ma być przemyślana.

Interesuj się tym, co dziecko ma do zakomunikowania. Zachęcaj dziecko do myślenia poprzez dzielenie się z nim własnymi myślami. Najistotniejsza jest jakość przemyślanej rozmowy, a nie to czy otrzymamy szybką i prawidłową odpowiedź.

• Używaj różnych sposobów komunikacji – oprócz słów.

Używaj jak najwięcej gestów, mimiki, dźwięków. Reaguj na inne niż słowne komunikaty dziecka. Generalnie – używaj mniej słów.